EEN CRISIS: WAT DOE JIJ?!

Een quick fix of nieuw perspectief?

Mensen zijn gewoontedieren. We houden graag vast aan bestaande patronen en
structuren. Terwijl deze tijd ons juist een spiegel voorhoudt en aanspoort om op andere
manieren te kijken. Dat vraagt moed. Moed om je eigen overtuigingen te
heroverwegen. Om jezelf kwetsbaar te durven tonen. Wat doe jij?

In dit artikel wil ik over persoonlijke leiderschap twee invalshoeken bespreken:

• Een crisis in de buitenwereld vraagt om een kritische reflectie op onze binnenwereld.
• Een crisis laat zich niet oplossen door oppervlakkige aanpassingen.

Wat wil een crises leren over onszelf?

Ik zie dat veel mensen een crisis in onze buitenwereld vooral bestrijden met een grote
focus op die buitenwereld. Terwijl ik er inmiddels wel van overtuigd ben geraakt dat de
buitenwereld heel vaak een projectie is van onze binnenwereld. Wij zijn zelf de
veroorzakers van ons eigen leven. Soms doen we dat bewust. En misschien wel veel
vaker doen we dat onbewust. Daarom geloof ik dat een crisis een urgente aanleiding is
om eens goed naar binnen te kijken. In ons zelf. En geloof ik dat inzicht en
verschuivingen in de binnenwereld automatisch zullen leiden tot nieuwe
mogelijkheden die diep ingrijpen in het systeem en daarmee tot nieuwe perspectieven
zullen leiden en duurzaam effect zullen sorteren.

Crises hebben mijn leven verrijkt

Ik heb persoonlijk crises altijd benaderd als ingrijpende momenten om te onderzoeken
welke shift er van mij gevraagd werd. Een belangrijk kenmerk van een crisis is dat dit
nooit een gemakkelijke opgave is. Dat daar altijd moed voor nodig is. Gelukkig voelde
ik altijd het perspectief. Een kleine crises, klein perspectief. En een grote crisis groot
perspectief.

In mijn persoonlijk leven heb ik meerdere crises meegemaakt. Net zoals de meeste
mensen dat ook kennen. Ik heb steeds meer geleerd om die crises te verwelkomen als
een natuurlijk verschijnsel. Als een moment van noodzakelijke herbezinning. Ik heb
steeds beter geleerd om me daar niet tegen te verzetten. Om met een open vizier de
confrontatie aan te gaan. Om het te onderzoeken. Gelukkig heb ik ook mogen ervaren ​
dat ik er altijd als een verrijkt mens ben uitgekomen. Dat ik juist in die momenten het
meeste heb geleerd. Dat ik die crises niet had willen missen. Omdat ze me hebben
gevormd als mens. En me het goeie pad hebben gewezen.

Gemiste kans: angstvallig vasthouden aan het bekende

Ik denk dat we het er niet meer over hoeven te hebben dat de wereld in een crisis
verkeerd. De Corona pandemie is de meest zichtbare en merkbare. We hebben er
allemaal in meer of mindere mate mee te maken. Als mens en in onze organisaties. En
er zijn nog veel meer urgente vraagstukken die hun stempel drukken. Het klimaat is
daar ook een belangrijk voorbeeld van.
Ik zie om me heen dat in de huidige Corona crisis veel mensen angstvallig
vastklampen aan oude structuren en gewoonten. Dat mensen de problemen die zijn
ontstaan zo snel mogelijk willen fixen. Zodat we op de kort mogelijke termijn weer
terug kunnen naar het oude normaal.
Ik beschouw dat als een gemiste kans. Omdat ik geloof dat een crisis nooit voor niks
is. Omdat een crisis ontstaat omdat een oud paradigma en verouderd systeem niet
meer werkt. Een crisis is, zo geloof ik, bedoeld om ons hardhandig te confronteren met
de overgang van een oude naar een nieuwe werkelijkheid.

Een crisis vraagt dat we diep ingrijpen in het systeem

Ik geloof dat een crisis vraagt dat we op een dieper niveau in het systeem moeten
ingrijpen. Dat functionele, oppervlakkige interventies geen verschil zullen maken. Toch
zie ik dat de quick fix graag gehanteerd word. Omdat we ongeduldig zijn. Omdat we
doelgericht zijn. Omdat we het waarderen als we snel in actie komen. Dat we
verantwoordelijkheid tonen. In mijn beleving is dat ook de praktijk in Den Haag. Snel
terug naar het oude normaal. Ik ben bang dat we op die manier snel weer met een
nieuwe crisis te maken krijgen. Omdat we niet hebben geluisterd en niet hebben
geleerd. Dat er wezenlijk niets is veranderd. Terwijl een crisis mij juist prikkelt om met
andere ogen te durven kijken. Om zorgvuldig om te gaan met vele verschillende
invalshoeken. Ook als die voor mij in eerste instantie vreemd aanvoelen. Misschien is
het juist mijn blinde vlek die me iets wilt leren. Voor organisaties en teams is het
misschien een moment om andere mensen eens aan het woord te laten. Om juist dan
de collectieve intelligentie te mobiliseren. En om open te staan gaan staan voor
andere geluiden.

De crisis als opportunity

Ik verwacht dat gezien de tijd en wereld waarin we leven crises zich zullen blijven
aandienen als een normaal verschijnsel. Dit vraagt wat van een organisatie, van
teams en vooral van mensen. Een grote uitdaging die naar mijn overtuiging een
beroep doet op ons vermogen om te reflecteren. Om ons fundamenteel her te
bezinnen. En dat te benaderen als opportunity voor voortdurende creativiteit en
ontwikkeling.

Heb jij het gevoel dat jij je ook bevind in een overgangssituatie, en voel jij de behoefte
om te sparren over wat dat betekent, laat het me dan weten. Ik ben heel benieuwd
naar je verhaal. Bel of app mij op 06-14601046 en we praten verder!